Deabruak, gizakia eta zoriontasuna

Insomnio gau batean [azken aldian gehitxo] irratian entzuna:

Amaieraren hasieran, gizakia sortu berria zen garai haietan, barrabeskeriaren bat egiteko asmoarekin bildu ziren zenbait deabru. “ Dibertigarria izango litzateke gizakiari zerbait lapurtu eta ezkutatzea! Baina zer?” esan zuen deabru haietako batek, eta guztiak txaloka eta algaraka hasi ziren.
“Badakit! Ken diezaiegun zoriontasuna!” - esan zuen batek asko pentsatu ondoren - “arazo handiena non ezkutatu izango da ordea”. Munduko mendirik altuenean ezkutatzea proposatu zuen bertan bildutako batek, “ ez, gogoratu gizakia indartsua dela... egun baten beraietako bat mendi horren gailurrera iritsiko da eta orduan guztiek jakingo dute non aurkitu zoriontasuna” – erantzun zuen batek.
“Orduan ezkuta dezagun itsasoko lekurik sakonenean” – jarraitu zuen beste batek. “Ez, gogora ezazue gizakiak kuriositate handia duela… beraietako batek makina harrigarriren bat eraikiko du eta itsasoko punturik sakonenera iristea lortuko du” – erantzun deabruetako batek.
“Gorde dezagun lurretik urruti dagoen planeta ezkuturen batean!” – proposatu zuen beste batek. “Ez, badakigu gizakia oso azkarra dela… egunen batean urrutiko planetetara iritxi daitekeen ontziren bat eraiko dute” – erantzun zioten – “eta orduan guztiek jakingo dute non dagoen zoriontasuna”.
Azkenean, ordurarte ixilik egondako deabru batek honakoa esan zuen : “Uste dut badakidala non ezkutatu zoriontasuna, inoiz inongo gizakik aurkitu ez dezan”. Gainerako deabruak begira jarri zitzaizkion eta guztiek batera galdetu zioten; “Non?”. “Beraien barruan bertan gordeko dugu zoriontasuna. Hain okupatuak egongo dira zoriontasuna kanpoan aurkitzen, ez dutela inoiz aurkituko”. Deabru guztiak hori egitea adostu zuten eta ordutik beti hala izan da; gizakiak bizitza guztia pasatzen du zoriontasuna bilatzen, bere barnean dakarrela ohartu gabe.

Agian kursi xamarra iruditu zaizue... beno, ipuin polit bat iruditu zitzaidan niri. Espero norbaiti gustatu izana! Ondo izan!